U bent hier: Home > Uitgebreide informatie Mops > Gedrag en Levensruimte van de Mops

Gedrag en Levensruimte van de
Mops

De Mopshond is bij tijd en wijle het onderwerp geweest van forse kritiek. Dat hij op sommigen kribbig, chagrijnig of slecht gehumeurd overkomt, kan wellicht aan zijn uiterst gevoelige karakter worden toegeschreven. Hij houdt voortdurend alle gebaren en het doen en laten van zijn baas in de gaten. Als deze hem aan zijn lot overlaat, hem bijvoorbeeld niet voldoende betrekt in het gebeuren van alledag of hem alleen laat, dan is de Mops helemaal van streek. Dat laat hij echter niet merken, want hij dringt zich niet op. Hij verwerkt zijn teleurstelling dus in stilte. In het gezelschap van onbekenden heeft hij niets van de snoever die hij lijkt te zijn. Hij is eerder verlegen dan arrogant, hoewel veel mensen het omgekeerde van hem denken. Omdat hij verlegen is, zal hij zich wat afstandelijk en wantrouwig gedragen. Er zijn exemplaren die onverschillig blijven onder de liefkozingen van onbekenden. Ze bewaren hun genegenheid voor de mensen die ze kennen. Daarom kan de Mopshond ook best een goede waakhond zijn. Maar er zijn ook exemplaren die zich tegenover iedereen heel spontaan en aanhankelijk gedragen. Die gaan uit zichzelf bij bezoekers op schoot zitten als die belangstelling voor ze blijken te hebben.

De Mopshond houdt dus wel van mensen, maar hij is ingetogen en laat zijn genegenheid niet direct merken door opvallend geestdriftig gedrag. De mensen die op grond van zijn gerimpelde uiterlijk denken dat hij een mopperpot en een zeurpiet is, geven er blijk van dat zij niets van honden weten en begrijpen. Er is namelijk weinig kennis van honden in het algemeen of van Mopshonden in het bijzonder voor nodig, om te merken dat hij uitzonderlijk sympathiek, open en speels is. Maar hij heeft nu eenmaal een kalme en zachte aard. Zijn gevoel voor comfort doet haast Brits aan, maar herbergt ook een zweem van oosterse wijsheid. Door al die karaktertrekken is de Mopshond een uitstekende gezelschapshond.

Hij laat zijn enigszins rauwe, en voor zo'n kleine hond vrij ernstige stem zelden horen. Maar hij is niet stom: hij bromt of, liever gezegd, hij spint. Zijn baas merkt aan de manier waarop hij spint hoe hij zich voelt. Net als alle andere honden die een heel korte snuit hebben, heeft de Mopshond de neiging om te snurken. In de regel wordt dat echter niet als storend ervaren, tenminste niet door de mensen die van hem houden.

Wat zijn gezondheid betreft, is de Mopshond niet broos, zwak of problematisch. Wel zijn er een paar punten die speciale aandacht behoeven. Zijn ogen bijvoorbeeld, zijn kwetsbaar omdat ze groot en bol zijn en aan de voorkant van het gezicht staan. Verder kunnen er in de gezichtsrimpels infecties ontstaan. Daarnaast mag deze hond niet te veel bewegen, vooral niet als het zonnig of warm, drukkend weer is. Dat neemt niet weg dat er heel gezonde Mopshonden in bijvoorbeeld Zuid-Frankrijk wonen, waar het voor het grootste deel van het jaar warm en zonnig is. Men moet gewoon goed opletten dat de Mopshond zich in zulk weer niet te veel inspant.

Mopshonden hebben een abrikooskleurige, een zilvergrijze of een zwarte vacht. De twee eerstgenoemde kleuren gaan gepaard met een zwart masker, een aalstreep over de rug, een duimafdruk of 'diamant' op het voorhoofd, en zogenaamde moedervlekken op de wangen. Deze aftekeningen maken het gelaat van dit hondje erg uitdrukkingsvol. Er is uiterlijk weinig verschil tussen een reu en teef. De reu is gewoon iets zwaarder.

Hoewel hij heel lang de gezelschapshond van vorsten is geweest, is de Mopshond een vrij sobere hond met een evenwichtige aard. Hij is gemaakt voor het leven in de stad, loopt nooit in de weg, voelt zich in een drukke winkelstraat net zo goed thuis als in de tuin, is lief voor bezoekers, en veroorzaakt geen overlast. Mensen die met deze hond in aanraking komen, leren hem al snel waarderen. De echte hondenliefhebbers zullen zich eveneens tot hem aangetrokken voelen. Hij is heel geschikt voor iemand die beslist geen opdringerige hond wil hebben, maar wel een hond die door zijn gevoeligheid en geheugen veel begrip heeft voor de gevoelens en stemmingen van zijn baas. Als zijn baas dan ook nog tegelijkertijd zijn kameraad is, zal de Mopshond op een weliswaar ingetogen manier zijn onvoorwaardelijke trouw laten blijken.

bron: mijn hond, mijn vriend